Ik word een beetje kregel van mijzelf.
Nadat de antieke hexjesquilt in elkaar zat, dacht ik, okay, en nu gelijk verder met de volgende...
Maar zo werkt het blijkbaar niet; iedere dag probeerde ik ergens mee verder te gaan en hoe meer onaffe quilts er tevoorschijn kwamen, hoe tobberiger ik word...
Want ondertussen liggen er een paar prachtige patronen klaar om aan te beginnen, patronen met heel veel applicatiewerk zoals de LE en Stevie's Garden.
De lapjes, die ik hiervoor wil gebruiken, liggen her en der in de hoop dat ik aan het 'love' kompas begin of spontaan bloemen ga knippen.
Ineens zie ik mijn Phebe liggen, die gestrand is omdat er een grote rand vol applicatie gemaakt moest worden, om nog maar te zwijgen van die laatste Sarah Morell blokken vol broderie persé, die maar niet af komen...
Ziehier mijn probleem: een soort applicatie vrees of blokkade. Ik durf gewoon niet meer uit de losse hand te appliceren. Ik hoor over allerlei apparaatjes en soorten papier (freezer??) die je kan/moet gebruiken om mooie strakke applicatie's te krijgen. Terwijl ik echt een fan ben van de needleturn methode, maar ja dat wordt niet altijd zo strak...
Wat een getob, zul je zeggen, doe het gewoon op jouw manier, maar begin eindelijk gewoon ergens aan...
Of komt dit getob doordat ik mij maanden met hart en ziel aan de hexjes heb uitgeleverd en die top nu gewoon af is?? Het 'finished quilt/top syndrome', zou het dat zijn?